حساب و کتاب زمینی خدا
بعضی از سر تفنن می‌پرسند ماجرای دراویش گنابادی چیست؟ خود را به نادانی می‌زنند و الا همه چیز روشن است: ماجرا از این قرار است که فقط یک راه برای رسیدن به خدا باز است. بقیه را مسدود کرده‌اند. تابلوهای راهنما را باید دید. همه جا نوشته‌اند، راه رسیدن به خدا از اینطرف. جاده یکطرفه است. لطفا سبقت نگیرید. میان خطوط حرکت کنید و ....
کسانی اگر از روی حصاری بپرند و از یک راه ممنوع به خدا برسند، بعد از ملاقات با خدا باید پاسخگو باشند. حتما محاکمه و مجازات خواهند شد تا عبرت دیگران شوند. رسیدن به آسمان، حساب و کتاب زمینی پیدا کرده است. دراویش گنابادی فکر کرده‌اند حساب و کتابی نیست. برای خودشان مسیری گشوده‌اند و هر طور دلشان خواست از خدا و رفتن به سوی او حرف می‌زنند.
چیزی که در این میان عجیب است، کم توجهی عموم مردم به درگیری با دراویش است. این کم توجهی به شدت نگران کننده است. نگران آن هستم که راه خدا را صعب العبور یافته باشند یا نامطلوب و یا نامطبوع. بنابراین اصولاً مساله راه خدا موضوعیتی دیگر در زندگی شان نداشته باشد. اگر این طور باشد، نمی‌توانند درک کنند چرا در این وانفسا، گروهی بر راه ویژه خود به سوی خدا اصرار می‌ورزند و برای حفظ مسیر خود جدال می‌کنند.
