دوره می‌کنیم شب را و روز را

چه اتفاقی خواهد افتاد اگر شبی تابلوهای راهنما در اتوبان‌ها و خیابان‌های تهران را جا به جا کنند؟ تابلویی که در اتوبان همت مسیر اتوبان چمران را نشان می‌دهد به میدان خراسان منتقل کنند و تابلویی که در اتوبان مدرس مسیر همت را نشان می‌دهد به خیابانی فرعی در نزدیکی‌های بهارستان؟ ابتدا آشفتگی‌هایی حاصل خواهد شد اما در مدت زمانی کوتاه، تابلوها دلالت‌های معنادار خود را از دست خواهند داد و چشم‌ها دیگر به آنها توجه نمی‌کنند، چنانکه گویی نیستند. در عرصه سیاسی اما وضعیت پیچیده است. مردم راه چاره‌ای جز همین نام‌ها و اشارت‌های کلامی ندارند. اگر به راستی به سمتی که مدعی‌اند دلالت کنند، مردم تکلیف خود را با آنها خواهند دانست اما اگر دلالتی مشابه با تابلوهای جا به جا شده داشته باشند، مخاطب از نامی به نامی و از سمتی به سمت دیگر می‌دود و سرگشتگی میان دال‌های بی مدلول آنقدر دوام می‌آورد تا عصبی‌شان کنند. ممکن است به کنج خانه پناه ببرند یا دست به شورش کور بزنند. شورشی بی  نام

وقتی عدالت بر تابلوی احمدی نژاد می‌درخشید، محرومانی که در دولت‌های قبلی نادیده گرفته شده بودند، چه کردند؟ تصور می‌کردند بالاخره آنکه از جنس آنهاست به صحنه آمده و دوران نادیدگی شان به پایان رسیده است. او را به تدریج به گرسنه و ناخورده‌ای تشبیه کردند که تا سیر شدنش سال‌ها باید صبر کنند کم کم تصمیم گرفتند به خورده‌ای رای دهند که شکم‌اش سیر است و زودتر به این فکر خواهد افتاد که فکری بر احوال زار آنها کند. این بار همان روستائیان پای صندوق‌های رای به دیگری و شمایلی متعارض و متضاد با احمدی نژاد رای دادند.

در میدان و بازار سیاست تابلوهایی با نام‌های عدالت، دمکراسی، معنویت، مبارزه، سازش، گفتگو و ده‌ها نام دیگر، ردیف شده‌اند اما مثل تابلوهای جا به جا شده، معلوم نیست به دقت بر چه چیزی دلالت می‌کنند اما راه چاره‌ای برای خریدار نیست الا اینکه از یک نام به نامی دیگر پناه ببرد.

ماجرای گفتگو با غرب در ایران امروز یکی از همین دال‌هاست. لبخند ظریف و گفتگو و عکس با جان کری، بر ورود به جهانی تازه دلالت می‌کند. صرفا به این دلیل که با نشانگرهای دیگری نظیر چهره‌های عبوس، و الفاظ پر از طعنه و دشنام تفاوت دارند. همین نشانه‌ها کسانی را شاد و کسانی را اندوهگین ساخته است. هیچ کس به درستی نمی‌داند چه نسبتی میان وضعیت سابق و آن نشانگان عبوس وجود داشت و اینک چه نسبتی میان این نشانگان خندان و فردای پر از رفاه این مدعیان تازه.

کسانی نشانگرها را در عرصه سیاسی جا به جا کرده‌اند هنوز هم می‌کنند. بازی در جهان نشانگرهای جا به جا شده، عرصه سیاست را به یک میدان بازی شبیه کرده است. مانند بازی فوتبال. تماشاگرها هیجان پیدا می‌کنند و کسانی نان بسیار می‌خورند. عرصه سیاست به عرصه تولید و خرید و فروش هیجان تبدیل شده است.

و ابنجنبن دوره می‌کنیم شب را و روز را .....